Hem yazıları hem de piyanist yönüyle de tanınan Boulez XX. yüzyıl uluslararası çoksesli müzik tarihi yönüne yaptığı katkılar ve bu müzikteradikal beste ve icra denemeleriyle kendine yer edindi.
Ona göre müziğin sınırı yoktu ve şöyle demişti.
“Modern müzik çok sıkıcı ve sade demek klişe bir söylem. Aslında öyle değil. Çok eğlenceli ve eminim daha da eğlenceli olacak çünkü modern müziğe klasik müziğe oranla az saygı duyuluyor.”
Pierre Boulez New York Filarmoni’den BBC Senfoni Orkestrası’na kadar bir çok ünlü orkestranın şefliğini yapmış ve birçok ödüle layık görülmüştür.
Stravinsky, Schoenberg ve Scriabin eserlerini çevirmiş, 20.yy bestelerini büyük bir başarıyla yorumlamıştır. Boulez, KarlHeinz Stockhausen'le birlikte avant-garde bir seminal figürle kendi sesini buldu. Boulez'nin 1950 lerde besteledigi Le Marteau Sans Maitre eseri ile Uluslararası çoksesli müzikte yeni bir çıgır açmıştır.
Şefi olduğu Paris Flarmoni Orkestrası'ndan yapılan açıklama şöyle:
"O, onun yaratıcı enerjsini, sanatsal titizliğini, açıklığını ve cömertliğini bilen ve takdir eden herkes için anılarında ve kalplerinde canlı kalacaktır."
Eserlerinden:
Piano Sonata No. 1 (1946)
Le visage nuptial (soprano, alto, 1946/51/88–89)
Piano Sonata No. 2 (1947–48)
Le soleil des eaux (soprano solo, mixed choir, orchestra, 1948/50/58/65)
Livre pour quatuor (string quartet, 1948–49, rev. 2011–12)
Polyphonie X (1951)
Structures, Livres I et II
Le marteau sans maître
Piano Sonata No. 3 (1955–57/63 ...)
Pli selon pli (soprano ve orkestra , 1957–89)
Figures, doubles, prismes (1957–68)
Éclat/Multiples (ensemble, 1965–70)